අවසනක් පැතු ඇරඹුමක් නුඹ
අවසනෙහි තුටු කඳුලු නොපතන
කියන මතු මතු දිවුරනා මුව
ගොළු වුණා වස් දෙකක් ගිය තැන
තෙමෙන නෙත් යුග දෙපා පාමුල
කඳුලු සයුරක කිමිදෙනා රග
බලා හිනැහෙනු කිමද පෙම්වත
කඳුලු නවතනු බැරිද නෙතු අග
මුවින් දිවුරූ වදන් බොරුමද
පණ වගෙයි කියු කියුම් වැරදිද
අරුත් සුන් වුණු මතකයන්මද
ඉතිරි වන්නේ මියෙන තුරු මට
අනිත්‍යයි කියු හැඟුම් අභිමුව
මගේ ප්‍රේමය අනිත්‍යක් නොව
සදා නොවෙනස් සිතක් නතු කර
පෙමක් නැති ලොව වසනු කුමටද
-යශෝධා අධිකාරි-
No comments:
Post a Comment